The Wright. Shirt — Julie d’Heygere

Julie d’Heygere bracht twee jaar geleden haar eigen tomatensaus uit, met Belgische tomaten, zonder toevoegingen. Ze kiest voor puurheid en traceerbaarheid, en is nauw betrokken bij elke stap. Haar gezin vormde de inspiratie voor haar saus Think Tomato: kant-en-klaar zonder in te boeten aan de huisgemaakte, verse, smaak. Ze noemt het zelf een ‘lifehack’. 

 

“Normaal gezien focus ik mij voor de volle 100% op mijn saus en ga ik geen samenwerkingen aan. Maar ik heb het even laten bezinken en vind het een leuke insteek, eerlijk en origineel.” Wanneer Julie ons bevestigt dat ze wilt meedoen, laat ze meteen zien waar ze voor staat. Ze is enthousiast en integer, ze werkte te hard aan haar product om er nu losjes mee om te springen. 

Haar gezin vormde de inspiratie voor het ontstaan van Think Tomato. Leo, haar eerste zoon, was een huilbaby, voor koken was er geen tijd. Waar ze voordien steevast een huisgemaakte tomatensaus bereidde voor haar favoriete parmigiana-recept, wilde ze nu een kant-en-klare optie die even puur zou smaken. Ze ging op zoek naar een alternatief, testte minstens 20 soorten maar was telkens ontgoocheld over de verschillen in smaak en voedingswaarde.

 

“Sommige sauzen waren wel lekker, maar ik proefde dat het niet vers was. Toen ben ik op YouTube beginnen opzoeken hoe ik mijn eigen saus kon pasteuriseren, wat je moet doen om bokalen te steriliseren… en dat bleek allemaal goed mee te vallen.” Ze maakte een grote voorraad en had vanaf dat moment altijd verse saus in huis die ook door familie en vrienden erg gesmaakt werd. Ze noemt het zelf een ‘lifehack’. Think Tomato werd geboren. 

We spreken af in haar kantoor, overal zie je potjes tomatensaus: op een stapeltje magazines op haar bureau, in zakjes aan de deur, weggemoffeld op een brede plint... Tijdens het interview valt ons oog telkens weer op een andere plek waar een potje is weggezet. Je ziet de organische groei van het merk aan de verschillende etiketten, deze week wordt voor het eerst de ricotta saus gemaakt, een groen label.

 

 

Ze zal uiteindelijk na amper twee dagen al volledig uitverkocht zijn: Julie heeft een stevige fanbasis. Ze begon twee jaar geleden, vlak voor het uitbreken van de pandemie, met een eigen webshop. Door verbouwingen in haar huis, ging ze met haar gezin bij haar schoonmoeder wonen en kwam Think Tomato plots snel op gang. “Mensen waren thuis omwille van de Corona-maatregelen en vonden het leuk om het eens te proberen. Er werd volop thuis gekookt omdat je niet meer op restaurant mocht.” Ze nam de keuken van haar schoonmoeder in beslag en ging ervoor. 

“Ik wou absoluut niks toevoegen omdat het een perfect alternatief moest zijn voor huisgemaakte saus. Daarin wou ik het verschil maken.”

 

Zo koos ze bewust voor 100% Belgische tomaten. “Tomatentelers vonden mijn hoeveelheden hilarisch, bovendien wou ik de verse tomaten dan ook nog in een saus verwerken. Ze verklaarden me gek. Er was gelukkig één teler, die er van in het begin voor openstond. Met hem werk ik nog altijd samen. Hij houdt bovendien dezelfde kwaliteitseisen voor ogen, dat vind ik essentieel.” Aanvankelijk reed ze voor 30 kg tomaten, inmiddels neemt ze 1 ton per batch af en produceert ze 1 à 2 batchen per week. 

 

 

Het gesprek gaat vanzelf over ambacht. “Ambacht is je hart en ziel erin leggen. Iets met passie doen en met oog voor alle aspecten van het product. Ik heb altijd mijn ajuinen gekocht bij een boer en ze zelf verwerkt. Terwijl je evengoed voorverpakte ajuinen in stukken kan kopen, maar dat lag mij niet. Hoewel niemand dat verschil zou proeven hé.” Ze proest het uit en gaat geamuseerd verder. “Heel het huis van mijn schoonmoeder stonk naar ajuinen. Mijn ogen waren kapot. Wist je dat look bijtend is? Mijn handen lagen er echt open van. Dat is ambacht: focus en passie voor het product waardoor je dingen doet die niemand anders er voor over zou hebben. Alles is met liefde en overtuiging gedaan.

 

Het grootst compliment is als mensen mij zeggen dat je de natuur proeft, want ik heb er alles aan gedaan om het zo puur mogelijk te houden. De inspanning en tijd die ambacht vergt, kan je misschien niet altijd zien, maar ik geloof wel dat je het voelt in de kwaliteit van het eindproduct.” 

Julie merkt dat mensen daar een correcte prijs voor willen betalen, ook al is die hoger dan de gemiddelde saus in de supermarkt. “Ik zou mijn tomaten in Spanje kunnen kopen, maar ik geloof echt in het Belgische verhaal. Ik kan ze perfect traceren en de eindklant recht in de ogen kijken. Als ik mijn tomaten uit Spanje haal, weet ik niet of ze bespoten zijn, welke weg ze hebben afgelegd, of ze al eens ingevroren werden…”

 

 

Terug naar de tomatenvlekken en het hemd. Misschien wel de meest herkenbare vlekken van alle ambachtsvrouwen die aan dit project meededen. Spaghettisaus eten met een wit bovenstuk? Niet zonder risico. We vroegen Julie hoe zij ernaar kijkt. “Ik spaar mijn goeie kleren niet. Ik sta er echt niet bij stil, ik heb te veel aan mijn hoofd om bang te zijn voor vlekken. Bovendien draag ik graag mooie kleren en het zou zonde zijn om die niet te dragen. 

 

Ik heb veel witte hemden omdat het mij flatteert. Ik hou van het kraagje en de eigenheid: een wit hemd oogt klassiek, maar je kan het makkelijk aanpassen aan je eigen stijl.” We maken van de gelegenheid gebruik om aan een expert te vragen hoe je tomatenvlekken uit kledij krijgt. “Snel behandelen. Ik heb heel goede wasmiddelen en als ik het er echt niet uitkrijg, geef ik het aan mijn schoonmoeder.” 

 

tekst: Sofie Wielandts
Be the first to comment...
Leave a comment